- Berichten
- 522
Hey Pittmasters,
Donkere wolken pakken zich samen boven de landerijen en je kunt de aanstormende regen proeven in de vochtige lucht. Met de handen in de zij zie ik hoe een blauw witte bliksemschicht zich door de wolken baant, opzoek naar een ontladingspunt. De klap blijft uit maar een dreigend rommelen spreidt zich langzaam over de landerijen en de eerste regendruppels melden zich.
Het terras is ruimschoots overkapt, maar voor de zekerheid wordt de kamado toch iets verder onder de overkapping gerold.
De wind trekt stevig aan en het zicht wordt door een gordijn van water ontnomen. Binnen aan de keukentafel gezeten worden de lampen al vroeg ontstoken. "Herfst"...is het eerste dat opkomt. Nu wordt er regelmatig lacherig gedaan over het feit dat vroeger alles beter was. Echter aan de vooravond van de midlife crisis kom je uit een generatie waarbij tv een luxe was, en de buren 's avonds op bezoek kwamen om gezamenlijk naar een zwart wit uitzending te kijken. Afstandsbediening was toen nog niet nodig, aangezien er een paar beperkt werkende Nederlandse tv zenders waren, die doorgaans een zwart witte stationsklok toonden, en een paar Duitse zenders.
Vroeger was opwarming van de aarde geen sprake. Daar waren de zomermaanden doorgaans rond de 30 graden en trokken hele families erop uit om langs een snelweg auto 's te bekijken of in overmaatse zwemkleding op het strand te hangen. De winters hadden veel herkenning bij de plaatjes van Anton Pieck. Schaatsen, met de slee naar school, dichtgevroren Rijn.
Los van alles is er nog iets anders bijgebleven. Een geur. Onmiskenbaar, onbeschrijfbaar maar nog steeds dagelijks in de smaaksensoren aanwezig. Een geur die sporen van vanille bevat en immer aanwezig waren in een zwarte pan op een gietijzeren houtkachel. Bij grootoma in een vervallen boerderij onder aan de dijk aan de rand van de Rijn, onder de rook van Arnhem. Het was een historische boerderij, dus flink door de knie?n als je naar binnen wilde. Door de kleine ramen was het altijd donker binnen. "Herfst" gevuld met de warme en zoete geuren van vanille en zelfgemaakte appeltaart, waarbij het fruit afkomstig was uit de uitgebreide fruitboomgaard dat op het perceel gelegen was.
Een herinnering met twee kanten. De hongeropwekkende en veilige/vertrouwde geur en het eeuwige potje melk op de gietijzeren houtkachel met daarop een vel met een dikte waar een gemiddelde Friese ijsmeester warm voor zou lopen, vergezeld met een kolonie vliegen die inmiddels tot het meubilair behoorden.
Mijmerend aan de keukentafel en onder de indruk van de wijze waarop moeder natuur van zich laat gelden, kwam onbewust de herinnering van grootmoeders tijd naar voren. En daarbij de nog niet opgeloste vraag,...wat zat nu in het zwarte pannetje op de gietijzeren kachel dat een dergelijke indrukwekkende en blijvende geur verspreidde.
Bladerend door de site van het BBQ genootschap kwam een recept van een american pie te voorschijn.
Het recept is op voorhand wel wat aangepast. Het deeg kwam me wat "vlak" over, en heb daar speculaaskruiden aan toegevoegd. Ook is er een zakje vanille suiker bij de appelstukjes toegevoegd. Verder ontbrak er nog een sausje. De beleving heerst dat een bordje niet compleet is als er geen randje, of druppeltjes van een bijpassende saus aanwezig is en een takje of blaadje van een bijpassend kruid. Het zelfde geldt voor vlees. Dit is geheel persoonlijk natuurlijk.
Voor de saus is gekozen voor een rum karamel saus.
Een beetje boter en 100 gr. bruine suiker in de pan, aangevuld met 2 eetlepels (aroma) rum. Als de suiker is opgelost, 150 gr. cr?me fraiche toevoegen.
Op ieder bordje een dunne ring aan de rand van het bord en een blaadje verse munt op de pie.
Het recept van de american Apple pie staat hier tussen de recepten.
In dit geval is voor de afwerking een hele (te) fijne suiker gebruikt met kaneel. Het visuele resultaat valt tegen en zal in het vervolg een grovere suikersoort gebruiken.
Taart heeft 45 minuten op de kamado (indirect) gelegen met een dome temp van 175 graden Celsius. Er is in dit geval geen rookhout gebruikt, maar neutraal horeca houtskool van Dammers.
De geur in en rondom huis is magisch. De regen is gestopt de landerijen zijn heiig en het uitzicht is hypnotiserend. Gezeten aan de buitentafel bij een afkoelende kamado wordt in stilte genoten van de smaken en herinneringen van weleer, waarbij de nevelige schermer de bomen aan het einder vervaagt in een zwart wit klok dat de minuten langzaam wegtikt.
Werkelijk een briljant recept dat een ieder kan worden aangeraden.
Donkere wolken pakken zich samen boven de landerijen en je kunt de aanstormende regen proeven in de vochtige lucht. Met de handen in de zij zie ik hoe een blauw witte bliksemschicht zich door de wolken baant, opzoek naar een ontladingspunt. De klap blijft uit maar een dreigend rommelen spreidt zich langzaam over de landerijen en de eerste regendruppels melden zich.
Het terras is ruimschoots overkapt, maar voor de zekerheid wordt de kamado toch iets verder onder de overkapping gerold.
De wind trekt stevig aan en het zicht wordt door een gordijn van water ontnomen. Binnen aan de keukentafel gezeten worden de lampen al vroeg ontstoken. "Herfst"...is het eerste dat opkomt. Nu wordt er regelmatig lacherig gedaan over het feit dat vroeger alles beter was. Echter aan de vooravond van de midlife crisis kom je uit een generatie waarbij tv een luxe was, en de buren 's avonds op bezoek kwamen om gezamenlijk naar een zwart wit uitzending te kijken. Afstandsbediening was toen nog niet nodig, aangezien er een paar beperkt werkende Nederlandse tv zenders waren, die doorgaans een zwart witte stationsklok toonden, en een paar Duitse zenders.
Vroeger was opwarming van de aarde geen sprake. Daar waren de zomermaanden doorgaans rond de 30 graden en trokken hele families erop uit om langs een snelweg auto 's te bekijken of in overmaatse zwemkleding op het strand te hangen. De winters hadden veel herkenning bij de plaatjes van Anton Pieck. Schaatsen, met de slee naar school, dichtgevroren Rijn.
Los van alles is er nog iets anders bijgebleven. Een geur. Onmiskenbaar, onbeschrijfbaar maar nog steeds dagelijks in de smaaksensoren aanwezig. Een geur die sporen van vanille bevat en immer aanwezig waren in een zwarte pan op een gietijzeren houtkachel. Bij grootoma in een vervallen boerderij onder aan de dijk aan de rand van de Rijn, onder de rook van Arnhem. Het was een historische boerderij, dus flink door de knie?n als je naar binnen wilde. Door de kleine ramen was het altijd donker binnen. "Herfst" gevuld met de warme en zoete geuren van vanille en zelfgemaakte appeltaart, waarbij het fruit afkomstig was uit de uitgebreide fruitboomgaard dat op het perceel gelegen was.
Een herinnering met twee kanten. De hongeropwekkende en veilige/vertrouwde geur en het eeuwige potje melk op de gietijzeren houtkachel met daarop een vel met een dikte waar een gemiddelde Friese ijsmeester warm voor zou lopen, vergezeld met een kolonie vliegen die inmiddels tot het meubilair behoorden.
Mijmerend aan de keukentafel en onder de indruk van de wijze waarop moeder natuur van zich laat gelden, kwam onbewust de herinnering van grootmoeders tijd naar voren. En daarbij de nog niet opgeloste vraag,...wat zat nu in het zwarte pannetje op de gietijzeren kachel dat een dergelijke indrukwekkende en blijvende geur verspreidde.
Bladerend door de site van het BBQ genootschap kwam een recept van een american pie te voorschijn.
Het recept is op voorhand wel wat aangepast. Het deeg kwam me wat "vlak" over, en heb daar speculaaskruiden aan toegevoegd. Ook is er een zakje vanille suiker bij de appelstukjes toegevoegd. Verder ontbrak er nog een sausje. De beleving heerst dat een bordje niet compleet is als er geen randje, of druppeltjes van een bijpassende saus aanwezig is en een takje of blaadje van een bijpassend kruid. Het zelfde geldt voor vlees. Dit is geheel persoonlijk natuurlijk.
Voor de saus is gekozen voor een rum karamel saus.
Een beetje boter en 100 gr. bruine suiker in de pan, aangevuld met 2 eetlepels (aroma) rum. Als de suiker is opgelost, 150 gr. cr?me fraiche toevoegen.
Op ieder bordje een dunne ring aan de rand van het bord en een blaadje verse munt op de pie.
Het recept van de american Apple pie staat hier tussen de recepten.
In dit geval is voor de afwerking een hele (te) fijne suiker gebruikt met kaneel. Het visuele resultaat valt tegen en zal in het vervolg een grovere suikersoort gebruiken.
Taart heeft 45 minuten op de kamado (indirect) gelegen met een dome temp van 175 graden Celsius. Er is in dit geval geen rookhout gebruikt, maar neutraal horeca houtskool van Dammers.
De geur in en rondom huis is magisch. De regen is gestopt de landerijen zijn heiig en het uitzicht is hypnotiserend. Gezeten aan de buitentafel bij een afkoelende kamado wordt in stilte genoten van de smaken en herinneringen van weleer, waarbij de nevelige schermer de bomen aan het einder vervaagt in een zwart wit klok dat de minuten langzaam wegtikt.
Werkelijk een briljant recept dat een ieder kan worden aangeraden.
