- Berichten
- 124
Afgelopen week flink aan het hakken, zagen en breken geweest om mijn Mini WSM vorm te geven; afgelopen zaterdag de eerste lange run op het apparaat afgevuurd.
De verwachtingen waren hoog gespannen bij een aantal mensen (maar bij mij niet hoor
). Soms is het niet heel handig om je hobby's breed uit te meten en in al je enthousiasme te delen: mogen wij mee eten was dan ook een veel gehoord credo die dag. Deze keer met mijn telefoon foto's gemaakt dus zijn ze naar mijn bescheiden mening minder mooi dan van mijn vorige reportage.
Afijn, bij de slager afgelopen week een mooie procureur besteld van 2.5kg en deze rustig vrijdagavond rustig ingemasseerd met de dry-rub en daarna een nachtje bij laten komen in de koelkast:
Ik had Noskos' wedstrijdmethode nog niet geprobeerd en me voorgenomen die toe te gaan passen. De runtime op basis van gezond boerenverstand geschat op ergens rond de 9 uur. Koersende op het aanvalmoment van 18:00 dan ook 's morgens gestart met alle voorbereidingen om 07:30. Enige wat ik niet heb gedaan is injecteren, dat ga ik zeker de volgende keer proberen maar wilde eerst weten wat het verschil in resultaat zou zijn ten opzichte van mijn vorige methode.
Zoals het een goed (eigen)wijs man betaamd de afgelopen week geen testruns gedraaid om af te tasten hoe de temperatuur zich ontwikkeld in de Mini WSM. Op de goede gok een snake aangelegd van 3 briketten breed en een paar stukken appelhout:
In de starter lagen ondertussen 7 brikketten grijs te worden en om 09:00 uur het startschot gegeven:
De temperatuur liep in een mooi tempo op en de heerlijk geurende rookpluimpjes werden als snel gadegeslagen door de mensen die buiten aan hun ontbijt zaten.
Echter, helaas was de temperatuur na ruim een half uur niet boven de 90 graden uitgekomen en besloten om nog eens 6 briketten aan te slingeren. Daarnaast snel de snake voorzien van een extra rijtje brikketten. Dit bleek een schot in de roos! De schuiven onder nagenoeg helemaal dicht en boven half open zorgde ervoor dat de temperatuur rond de 120 graden bleef. Helaas fluctueerde dit met ongeveer 5 graden plus, en 5 graden min. Ik denk door het ontbreken van de terracotta schaal (deze lag nog keurig in de auto van mijn vrouw voor ons huis), de aluminium heat deflector deed zijn werk goed maar biedt onvoldoende massa om de temperatuur stabiel te houden.
's Middags om 14:00 uur was de kerntemperatuur 72 graden en waren de eerste vijf uren bereikt. Overigens zat de procureur in de zone, de temperatuur was al anderhalf uur nauwelijks meer gestegen. Tijd om de glaze van stal te halen en in te pakken:
Verder verliep de run de rest van de middag keurig en had de Mini WSM nauwelijks aandacht nodig. Om 17:15 uur stond de teller op een kerntemperatuur van 87 graden:
Een kwartiertje later was het zover! Met een goed gevoel en mentale ondersteuning van mijn campingvrienden het vlees uit de aluminiumfolie gehaald, het vocht opgevangen en opnieuw ingepakt en in een handdoek gewikkeld. Tijd om de eindsaus alvast voor te bereiden volgens Noskos' wedstrijdrecept. Ondertussen dromden de mensen samen, werden de broodjes binnengevlogen en de augurken gesneden door mijn lieftallige assistentes. Pullen maar!
Mooie warmhoud schaal mogen lenen om dit prachtige vlees in onder te brengen:
Het vlees was heerlijk en vond gretig aftrek bij de gasten; ondertussen waren de nodige speciaal-biertjes al verschalkt en helemaal vergeten een foto te maken van het eindresultaat op een broodje. De inpakmethode heeft volgens mij geen enkele invloed gehad op het behaalde resultaat, sterker nog: ik had het idee dat de "bark" lekkerder was.
De Mini WSM had zich kranig geweerd en toen ik de pan eraf tilde wachtte me nog een welkome verassing; er zijn voor een run van bijna 10 uur bizar weinig briketten opgegaan. Ik heb ze niet exact geteld maar het zijn er iets van 20 tot 25:
De verwachtingen waren hoog gespannen bij een aantal mensen (maar bij mij niet hoor
). Soms is het niet heel handig om je hobby's breed uit te meten en in al je enthousiasme te delen: mogen wij mee eten was dan ook een veel gehoord credo die dag. Deze keer met mijn telefoon foto's gemaakt dus zijn ze naar mijn bescheiden mening minder mooi dan van mijn vorige reportage.Afijn, bij de slager afgelopen week een mooie procureur besteld van 2.5kg en deze rustig vrijdagavond rustig ingemasseerd met de dry-rub en daarna een nachtje bij laten komen in de koelkast:
Ik had Noskos' wedstrijdmethode nog niet geprobeerd en me voorgenomen die toe te gaan passen. De runtime op basis van gezond boerenverstand geschat op ergens rond de 9 uur. Koersende op het aanvalmoment van 18:00 dan ook 's morgens gestart met alle voorbereidingen om 07:30. Enige wat ik niet heb gedaan is injecteren, dat ga ik zeker de volgende keer proberen maar wilde eerst weten wat het verschil in resultaat zou zijn ten opzichte van mijn vorige methode.
Zoals het een goed (eigen)wijs man betaamd de afgelopen week geen testruns gedraaid om af te tasten hoe de temperatuur zich ontwikkeld in de Mini WSM. Op de goede gok een snake aangelegd van 3 briketten breed en een paar stukken appelhout:
In de starter lagen ondertussen 7 brikketten grijs te worden en om 09:00 uur het startschot gegeven:
De temperatuur liep in een mooi tempo op en de heerlijk geurende rookpluimpjes werden als snel gadegeslagen door de mensen die buiten aan hun ontbijt zaten.
Echter, helaas was de temperatuur na ruim een half uur niet boven de 90 graden uitgekomen en besloten om nog eens 6 briketten aan te slingeren. Daarnaast snel de snake voorzien van een extra rijtje brikketten. Dit bleek een schot in de roos! De schuiven onder nagenoeg helemaal dicht en boven half open zorgde ervoor dat de temperatuur rond de 120 graden bleef. Helaas fluctueerde dit met ongeveer 5 graden plus, en 5 graden min. Ik denk door het ontbreken van de terracotta schaal (deze lag nog keurig in de auto van mijn vrouw voor ons huis), de aluminium heat deflector deed zijn werk goed maar biedt onvoldoende massa om de temperatuur stabiel te houden.
's Middags om 14:00 uur was de kerntemperatuur 72 graden en waren de eerste vijf uren bereikt. Overigens zat de procureur in de zone, de temperatuur was al anderhalf uur nauwelijks meer gestegen. Tijd om de glaze van stal te halen en in te pakken:
Verder verliep de run de rest van de middag keurig en had de Mini WSM nauwelijks aandacht nodig. Om 17:15 uur stond de teller op een kerntemperatuur van 87 graden:
Een kwartiertje later was het zover! Met een goed gevoel en mentale ondersteuning van mijn campingvrienden het vlees uit de aluminiumfolie gehaald, het vocht opgevangen en opnieuw ingepakt en in een handdoek gewikkeld. Tijd om de eindsaus alvast voor te bereiden volgens Noskos' wedstrijdrecept. Ondertussen dromden de mensen samen, werden de broodjes binnengevlogen en de augurken gesneden door mijn lieftallige assistentes. Pullen maar!
Mooie warmhoud schaal mogen lenen om dit prachtige vlees in onder te brengen:
Het vlees was heerlijk en vond gretig aftrek bij de gasten; ondertussen waren de nodige speciaal-biertjes al verschalkt en helemaal vergeten een foto te maken van het eindresultaat op een broodje. De inpakmethode heeft volgens mij geen enkele invloed gehad op het behaalde resultaat, sterker nog: ik had het idee dat de "bark" lekkerder was.
De Mini WSM had zich kranig geweerd en toen ik de pan eraf tilde wachtte me nog een welkome verassing; er zijn voor een run van bijna 10 uur bizar weinig briketten opgegaan. Ik heb ze niet exact geteld maar het zijn er iets van 20 tot 25:
