K
Kobold
Gast
Eindelijk de stap gezet om Teerbeminde's UDS te voorzien van een volwassen kolenmand, zelf had ze hem al ingewijd met een heerlijk stukje Livar buikspek (niet gebeurd) en daar was een makeshift kolenmand afdoende, maar om de ton serieus te nemen moest ik toch weer wat betonijzer verknippen en aan elkaar braaien....
Omdat we toch verlof hadden was het stuk schouder dat we bij B&S tijdens de workshop gedemonteerd hebben zien worden aan de beurt...
4,7 kg 'Boston Butt', eerst laten ontdooien in de koelkast, 2 dagen....
Dat we hem zouden maken volgens het 'get a book' recept van Adam Perry Lang stond eigenlijk al vast toen we hem meenamen uit Ter Aar vandaan...
Vandaag ge?njecteerd met 2 liter injectievloeistof, en meer als de helft liep er ook weer uit, maar daar heeft het dan ook 3 uur lekker in liggen badderen bij kamertemperatuur
APL heeft zich laten inspireren door Chris Lilly, maar ook niet meer dan dat, want hij geeft er een compleet andere draai aan.
Uiteraard heb ik de 8 time championship uit het BBG van Chris ook bekeken om te maken, maar in dit recept van Adam vond ik meer uitdaging in zitten.
In de tussentijd had ik mooi de gelegenheid om de kolenmand te modelleren, er kan lachend 25 kg briketten in, voorlopig doen we het vandaag met 10 kg Flamy's en een blokje eikenhout
de UDS even fotogeniek opgesteld:
Na het badderen lekker droogdeppen om hem vervolgens in te smeren met de 'Mustard Moisterizer', een verdunde mosterd met azijn en Worcestersaus, om hem daarna mooi in de rub te strooien.
Ei van Columbus!
Het klembanddeksel dat op de drum zit, is een perfecte onderzetter voor je rooster, en door eerst de onderzijde te zalven en te bestrooien, (season like rain, don't rub, it stay's on the hands instead on the meat) blijft je rublaag mooi intact.
Door hem dan in de keuken al op het rooster te leggen, daarna de bovenkant te schilderen en te bestrooien scheelt een hoop gesmeer!
(Ooit leer ik het goed te doen)
het lijstje met ingredi?nten... dat bedoel ik dus met de uitdaging...
Enfin, intussen heeft Teerbeminde de maaltijd ook zover en of ik ?f ff op wil schieten, of te wachten tot we gegeten hebben, want ze heeft niet voor Jan Kaas gekookt...
Met een loeiende starter zit ik niet zo lekker aan tafel dus mijn betere helft het toestel in handen gedrukt, en met gepaste weerstand (haast en vuur gaan niet samen) wordt de brandende kolenmand in de ketel geplaatst,
De waterbak boven de briketten:
en last but not least de hoofdrolspelert, die een nachtdienstje gaat draaien (ik ook ben ik bang)
deksel er op en eten (spaghetti, heel wat anders, maar ook lekker!)
Wat me opvalt is het stabiele karakter van Tonnie, de temp laat zich heel netjes sturen en het verloop is in enkele minuten al zichtbaar...
Na 3,5 uur (54?C) insmeren met canola (koolzaad) olie...
Nu wachten tot hij de 71?C heeft bereikt, dan komt er een 'wrapping mixture' over van boter, honing, bruine suiker en abrikozenjam en wordt hij in alufolie ingepakt tot 88?C, (gebeurd om 04:00):
het beeld van de mixture moet je maar zelf bedenken, om 04:00 heb ik zelf een beperkt inlevingsvermogen en ben vergeten een pic te schieten van de ingezalfde schouder...
7.25: kern 84, ketel 103.... gaat mooi, rustig door garen, beetje lucht erbij..
8.30 exact 12 uur na dat de schouder in Tonnie verdwenen is, staat de kern op 89?C, tijd voor de volgende fase:
er komt ongeveer een halve liter aan sappen uit de alufolie,
Het schouderblad ligt er los tussen en je kunt niet spreken van een krokante bark, wat natuurlijk logisch is.
Intussen ging de pati?nt in vers folie, in een handdoek in een koeltas, waar deze nog een uurtje tot rust mocht komen.
De geuren zijn kruidig en rijk en het rook vanmorgen heerlijk in huis.
Na een uur in de deken in de koeltas om hem warm te houden tijdens de rust, uit de folie gehaald en ingesmeerd met bbq saus,
nu nog met een droog spurt van 45 min terug op het rooster (op de plate anders komt het niet goed...)
en regen of sneeuw (vandaag niet) schijnt bij je L&T te horen, want het begon te regenen toen ik Tonnie buiten zette, en nu klaart het weer op als we aan het afronden zijn...
Gelukkig heb ik daar mijn middelen voor...
Time's up!
Na zijn droogsessie is het eindelijk zover: pullable pork butt!
Ziet er goed uit, ruikt vurrukkuluk en smaakt? [dark voice on] oh yeah, oh yeah, oh yeah (shut the fark up Pete...) [/dark voice off]
Terug naar de foto's:
a litle piece of heaven...
Restje schouderblad er uit:
Pullable? Pushable!
Heetheetheet...
en door...
En door...
Done!
The proof of the pudding is in the tasting!
Conclusie:
intensief klusje, vraagt veel tijd.
moeilijkheidsgraad: niet moeilijk gewoon veel werk
smaak: unaniem, dit is de lekkerste PP die hier is gemaakt, de basissaus, welke er bij geadviseerd wordt past hier naadloos bij, veel beter dan mijn favoriete PP saus, van SR de smoked still house sauce..
Omdat we toch verlof hadden was het stuk schouder dat we bij B&S tijdens de workshop gedemonteerd hebben zien worden aan de beurt...
4,7 kg 'Boston Butt', eerst laten ontdooien in de koelkast, 2 dagen....
Dat we hem zouden maken volgens het 'get a book' recept van Adam Perry Lang stond eigenlijk al vast toen we hem meenamen uit Ter Aar vandaan...
Vandaag ge?njecteerd met 2 liter injectievloeistof, en meer als de helft liep er ook weer uit, maar daar heeft het dan ook 3 uur lekker in liggen badderen bij kamertemperatuur
APL heeft zich laten inspireren door Chris Lilly, maar ook niet meer dan dat, want hij geeft er een compleet andere draai aan.
Uiteraard heb ik de 8 time championship uit het BBG van Chris ook bekeken om te maken, maar in dit recept van Adam vond ik meer uitdaging in zitten.
In de tussentijd had ik mooi de gelegenheid om de kolenmand te modelleren, er kan lachend 25 kg briketten in, voorlopig doen we het vandaag met 10 kg Flamy's en een blokje eikenhout
de UDS even fotogeniek opgesteld:
Na het badderen lekker droogdeppen om hem vervolgens in te smeren met de 'Mustard Moisterizer', een verdunde mosterd met azijn en Worcestersaus, om hem daarna mooi in de rub te strooien.
Ei van Columbus!
Het klembanddeksel dat op de drum zit, is een perfecte onderzetter voor je rooster, en door eerst de onderzijde te zalven en te bestrooien, (season like rain, don't rub, it stay's on the hands instead on the meat) blijft je rublaag mooi intact.
Door hem dan in de keuken al op het rooster te leggen, daarna de bovenkant te schilderen en te bestrooien scheelt een hoop gesmeer!
(Ooit leer ik het goed te doen)
het lijstje met ingredi?nten... dat bedoel ik dus met de uitdaging...
Enfin, intussen heeft Teerbeminde de maaltijd ook zover en of ik ?f ff op wil schieten, of te wachten tot we gegeten hebben, want ze heeft niet voor Jan Kaas gekookt...
Met een loeiende starter zit ik niet zo lekker aan tafel dus mijn betere helft het toestel in handen gedrukt, en met gepaste weerstand (haast en vuur gaan niet samen) wordt de brandende kolenmand in de ketel geplaatst,
De waterbak boven de briketten:
en last but not least de hoofdrolspelert, die een nachtdienstje gaat draaien (ik ook ben ik bang)
deksel er op en eten (spaghetti, heel wat anders, maar ook lekker!)
Wat me opvalt is het stabiele karakter van Tonnie, de temp laat zich heel netjes sturen en het verloop is in enkele minuten al zichtbaar...
Na 3,5 uur (54?C) insmeren met canola (koolzaad) olie...
Nu wachten tot hij de 71?C heeft bereikt, dan komt er een 'wrapping mixture' over van boter, honing, bruine suiker en abrikozenjam en wordt hij in alufolie ingepakt tot 88?C, (gebeurd om 04:00):
het beeld van de mixture moet je maar zelf bedenken, om 04:00 heb ik zelf een beperkt inlevingsvermogen en ben vergeten een pic te schieten van de ingezalfde schouder...
7.25: kern 84, ketel 103.... gaat mooi, rustig door garen, beetje lucht erbij..
8.30 exact 12 uur na dat de schouder in Tonnie verdwenen is, staat de kern op 89?C, tijd voor de volgende fase:
er komt ongeveer een halve liter aan sappen uit de alufolie,
Het schouderblad ligt er los tussen en je kunt niet spreken van een krokante bark, wat natuurlijk logisch is.
Intussen ging de pati?nt in vers folie, in een handdoek in een koeltas, waar deze nog een uurtje tot rust mocht komen.
De geuren zijn kruidig en rijk en het rook vanmorgen heerlijk in huis.
Na een uur in de deken in de koeltas om hem warm te houden tijdens de rust, uit de folie gehaald en ingesmeerd met bbq saus,
nu nog met een droog spurt van 45 min terug op het rooster (op de plate anders komt het niet goed...)
en regen of sneeuw (vandaag niet) schijnt bij je L&T te horen, want het begon te regenen toen ik Tonnie buiten zette, en nu klaart het weer op als we aan het afronden zijn...
Gelukkig heb ik daar mijn middelen voor...
Time's up!
Na zijn droogsessie is het eindelijk zover: pullable pork butt!
Ziet er goed uit, ruikt vurrukkuluk en smaakt? [dark voice on] oh yeah, oh yeah, oh yeah (shut the fark up Pete...) [/dark voice off]
Terug naar de foto's:
a litle piece of heaven...
Restje schouderblad er uit:
Pullable? Pushable!
Heetheetheet...
en door...
En door...
Done!
The proof of the pudding is in the tasting!
Conclusie:
intensief klusje, vraagt veel tijd.
moeilijkheidsgraad: niet moeilijk gewoon veel werk
smaak: unaniem, dit is de lekkerste PP die hier is gemaakt, de basissaus, welke er bij geadviseerd wordt past hier naadloos bij, veel beter dan mijn favoriete PP saus, van SR de smoked still house sauce..
