Daar wassie dan, een vrije zaterdag, een lege agenda, tijd voor wat leuks!
Het werd tijd voor een lange sessie met een heerlijke pulled pork als resultaat.
Zoals altijd, bij m'n vriendje slager binnengelopen om een flink stuk procureur te gaan halen.
Hij smeerde mij een 2,7kg wegend varkentje aan, alvast ontdaan van overtollig vet (toch aardig van 'm).
Eenmaal thuis kon het feest beginnen:
Ik heb voor de standaard marinade en een Carolina rub gekozen om mee van start te gaan.
Even vol met smaak spuiten en insmeren met wat lekkers, zodat dit z'n werk kon doen tijdens het nachtje in de koelkast.
Om 6:00 uur zou het festijn gaan beginnen maar aangezien de luikjes om 5:47 al open waren, maar meteen gestart.
Allereerst; Koffie! Geen enkele vroege ochtend start zonder zelfgemaakt bakkie genot.
Er moet toch gewacht worden tot de WMT op temperatuur is.
Om 7:13uur was het zo ver. Het was tijd om het varkentje kennis te laten maken met het rooster waar zij de komende uren kwam te liggen.
Ik hoorde haar denken, dit is een fijn plekkie om mezelf op te warmen.
Na precies vijf uur klonken twee verschillende alarmen: de 300 minuten timer EN het 74 graden C alarm.
Mooie timing dus om er een beetje glaze overheen te jagen en het varkentje een mooi jasje te geven.
(Al werd na het jasje de kerntemp wel meteen een graadje lager.)
Na nog eens twee uur wachten het varkentje eens extra verwend met een glimmend disco vestje, om vervolgens het wachten door te zetten.
Overigens was moeders de vrouw wel content met de vele uren die vrij kwamen voor verplicht niks doen.
Die uren "niks doen" werden dus maar gevuld met huishoudelijke taken.
Ja, al ben je een stoere vent van 30, onder de duim zitten we allemaal...
Na het opruimen, wassen en poetsen verwacht je dan dat de tijd sneller gaat, maar niets blijkt minder waar.
Ik zit steeds te wachten... Met honger...
Regelmatig op de thermometer kijken heeft geen zin, maar toch doe je het!
Toen gebeurde het! Het irritante piepje galmde door de tuin en bereikte m'n oren!
In de euforie vergeten de tijd te noteren en een foto te maken.
Het is immers tijd je creatie te aanschouwen. En wat issie mooi!
Even het vocht opvangen voor de eindsaus, vervolgens weer een uur wachten... Houdt het dan nooit op...
Nee, het houdt niet op, maar de moeite waard is het wel!
Daar ligt ze dan, m'n varkentje waar ik de afgelopen 11 uur mee gepraat, gedanst en gesjanst heb, me liefdevol aan te kijken op haar plateau.
Het moment is daarbij aangebroken haar helemaal uit elkaar te trekken.
Ging goed, op sommige plekken na waar het leek of dat het iets wat droog was.
Achteraf was dat gelukkig niet het geval!
Nog even het laatste beetje vocht gemengd voor de eindsaus en dit over het varkentje uitgeschonken.
Stiekem voorgeproefd, Heerlijk!
Een vers broodje met coleslaw en augurken belegd, vervolgens wat pulled pork er overheen... SMULLEN!
Het was zo smakelijk dat er geen foto meer vanaf kon!
Al met al dus een geslaagde sessie.
Mn gasten complimenteerde me door te zeggen dat het broodje PP lekkerder was dan bij de BBQ tent in het centrum.
Eind goed al goed!
Het werd tijd voor een lange sessie met een heerlijke pulled pork als resultaat.
Zoals altijd, bij m'n vriendje slager binnengelopen om een flink stuk procureur te gaan halen.
Hij smeerde mij een 2,7kg wegend varkentje aan, alvast ontdaan van overtollig vet (toch aardig van 'm).
Eenmaal thuis kon het feest beginnen:
Ik heb voor de standaard marinade en een Carolina rub gekozen om mee van start te gaan.
Even vol met smaak spuiten en insmeren met wat lekkers, zodat dit z'n werk kon doen tijdens het nachtje in de koelkast.
Om 6:00 uur zou het festijn gaan beginnen maar aangezien de luikjes om 5:47 al open waren, maar meteen gestart.
Allereerst; Koffie! Geen enkele vroege ochtend start zonder zelfgemaakt bakkie genot.
Er moet toch gewacht worden tot de WMT op temperatuur is.
Om 7:13uur was het zo ver. Het was tijd om het varkentje kennis te laten maken met het rooster waar zij de komende uren kwam te liggen.
Ik hoorde haar denken, dit is een fijn plekkie om mezelf op te warmen.
Na precies vijf uur klonken twee verschillende alarmen: de 300 minuten timer EN het 74 graden C alarm.
Mooie timing dus om er een beetje glaze overheen te jagen en het varkentje een mooi jasje te geven.
(Al werd na het jasje de kerntemp wel meteen een graadje lager.)
Na nog eens twee uur wachten het varkentje eens extra verwend met een glimmend disco vestje, om vervolgens het wachten door te zetten.
Overigens was moeders de vrouw wel content met de vele uren die vrij kwamen voor verplicht niks doen.
Die uren "niks doen" werden dus maar gevuld met huishoudelijke taken.
Ja, al ben je een stoere vent van 30, onder de duim zitten we allemaal...
Na het opruimen, wassen en poetsen verwacht je dan dat de tijd sneller gaat, maar niets blijkt minder waar.
Ik zit steeds te wachten... Met honger...
Regelmatig op de thermometer kijken heeft geen zin, maar toch doe je het!
Toen gebeurde het! Het irritante piepje galmde door de tuin en bereikte m'n oren!
In de euforie vergeten de tijd te noteren en een foto te maken.
Het is immers tijd je creatie te aanschouwen. En wat issie mooi!
Even het vocht opvangen voor de eindsaus, vervolgens weer een uur wachten... Houdt het dan nooit op...
Nee, het houdt niet op, maar de moeite waard is het wel!
Daar ligt ze dan, m'n varkentje waar ik de afgelopen 11 uur mee gepraat, gedanst en gesjanst heb, me liefdevol aan te kijken op haar plateau.
Het moment is daarbij aangebroken haar helemaal uit elkaar te trekken.
Ging goed, op sommige plekken na waar het leek of dat het iets wat droog was.
Achteraf was dat gelukkig niet het geval!
Nog even het laatste beetje vocht gemengd voor de eindsaus en dit over het varkentje uitgeschonken.
Stiekem voorgeproefd, Heerlijk!
Een vers broodje met coleslaw en augurken belegd, vervolgens wat pulled pork er overheen... SMULLEN!
Het was zo smakelijk dat er geen foto meer vanaf kon!
Al met al dus een geslaagde sessie.
Mn gasten complimenteerde me door te zeggen dat het broodje PP lekkerder was dan bij de BBQ tent in het centrum.
Eind goed al goed!
