- Berichten
- 240
Liep van de week in de Makro om zalmmoten in te slaan (want aanbieding), zag ik me daar een lekker maisgevoerd kippetje liggen. Dat was het teken, het werd tijd voor mijn eerste BCC (kom maar door met die sticker
)!
Even de boeken doorgebladerd en gekozen voor het recept van Noskos uit ‘het vuur de baas’. Als de titel is ‘de allerbeste beer can chicken’ dan kan je deze bijna niet overslaan. Uiteraard wel the whole sjabang, dus inclusief citruspekel. Dat bleek geen verkeerde keuze te zijn
, ondanks dat ik dus donderdag al moest beginnen. En een IPA om de citruspekel te matchen (voor wat het waard is).
Voordat de foto’s volgens eerst het eindoordeel. Helaas waren de poten nèt niet gaar dus die kregen nog 5 minuutjes extra. Los daarvan was de smaak echt goed! Mijn zoon van 7 zei ‘wow, dìt is lekkere kip’ en mijn vrouw vond dat er eindelijk smaak aan het vlees zat in plaats van alleen op het velletje. Vlees was bovendien lekker mals. Het was dus wederom een geslaagde run. Friet en sla met huisgemaakte honing-mosterd dressing maakten het af.
Er is nog voldoende pekel en rub over voor een volgende ronde dus voor het volgende kippetje hoef ik wat minder te hobbyen
.
Dan de foto’s:
3, 2, 1, start:
Indikken (foto) en daarna pekelwater erbij:
Kippie ging op zwemles:
Na een nachtje zwemmen, het vel los maken van de huid, een dagje drogen en de rub was dit kippetje er klaar voor:
Tjah...het baasje moet ook hydrateren. De Q op 180 graden en snippers van appelhout erbij:
Bij 71 graden kern op de borst de kip ervanaf gehaald (de huid scheurde wat door de tang):
Het resultaat:
Wederom een toppertje en voor herhaling vatbaar.
Daarvoor wel twee vragen:
- volgens het recept maakt men na het pekelen de huid los van het vlees. Ik heb dat ook braaf gedaan maar wat is hier nu het nut van?
- hoe krijg ik de poten nu tegelijk gaar met de filets? De Q op een lagere temperatuur en dan langer, dus iets geleidelijker verhitten?
)!Even de boeken doorgebladerd en gekozen voor het recept van Noskos uit ‘het vuur de baas’. Als de titel is ‘de allerbeste beer can chicken’ dan kan je deze bijna niet overslaan. Uiteraard wel the whole sjabang, dus inclusief citruspekel. Dat bleek geen verkeerde keuze te zijn
, ondanks dat ik dus donderdag al moest beginnen. En een IPA om de citruspekel te matchen (voor wat het waard is). Voordat de foto’s volgens eerst het eindoordeel. Helaas waren de poten nèt niet gaar dus die kregen nog 5 minuutjes extra. Los daarvan was de smaak echt goed! Mijn zoon van 7 zei ‘wow, dìt is lekkere kip’ en mijn vrouw vond dat er eindelijk smaak aan het vlees zat in plaats van alleen op het velletje. Vlees was bovendien lekker mals. Het was dus wederom een geslaagde run. Friet en sla met huisgemaakte honing-mosterd dressing maakten het af.
Er is nog voldoende pekel en rub over voor een volgende ronde dus voor het volgende kippetje hoef ik wat minder te hobbyen
. Dan de foto’s:
3, 2, 1, start:
Indikken (foto) en daarna pekelwater erbij:
Kippie ging op zwemles:
Na een nachtje zwemmen, het vel los maken van de huid, een dagje drogen en de rub was dit kippetje er klaar voor:
Tjah...het baasje moet ook hydrateren. De Q op 180 graden en snippers van appelhout erbij:
Bij 71 graden kern op de borst de kip ervanaf gehaald (de huid scheurde wat door de tang):
Het resultaat:
Wederom een toppertje en voor herhaling vatbaar.
Daarvoor wel twee vragen:
- volgens het recept maakt men na het pekelen de huid los van het vlees. Ik heb dat ook braaf gedaan maar wat is hier nu het nut van?
- hoe krijg ik de poten nu tegelijk gaar met de filets? De Q op een lagere temperatuur en dan langer, dus iets geleidelijker verhitten?
!
, gefeliciteerd met je tokkke!
vorige week tijdens mijn pulled pork run een andere gekocht, met deze durfde ik toch echt geen 3 kg procureur van het rooster te tillen.
. En nog zoveel wensen...
