Stoffels
Vuurmaker
- Berichten
- 51
De smoker in elkaar gezet, dus meteen gebruiken dacht ik, foto's dateren wel al van enkele maanden geleden...
Als primeur waren het ribbekes, de baby back ribs of hoe worden ze ook al genoemd?
Na veel zoeken zelf een rub gemaakt met eigenlijk een beetje vanalles in...
Na een dikke 12u in de koelkast en een uurtje eruit waren ze danig aan het lachen om gerookt te worden:
De opzet was eenvoudig, 3-2-1 methode op een temperatuur van zo'n 115, beukenhout, schaaltje met appelsap/water erbij en hup...
Best grappig om terug te zien, vleeskant naar beneden zou ik niet meer doen, maar daarvoor is het de eerste keer zeker?! Filmpjes genoeg zien nochtans!
Dan begon de grote uitdaging, de temperatuur constant houden... Dat bleek toch moeilijker dan gedacht. Ik had ergens gelezen dat 'eens' een uitschieter niet zo erg was, en met het biertje erbij amuseerde ik me mateloos. De enkele uitschieters naar 155 kan ik me wel nog herinneren ;-)
De foto van de ribbekes na 3u weet ik even niet meer staan, maar na 2u inpakken vond ik mezelf wel best goed bezig:
Voor het inpakken heb ik er ook niets bijgedaan, geen appelsap/water. Dat zie je wel vind ik nu, ze zien er eerder wat droger uit!
Na nog eens een uurtje (weer op die vleeskant...) was het eindelijk tijd om te gaan proeven van dat lekkers.
Het water liep al even uit de mond, dus de foto's beginnen ook iets minder scherp te worden door het heerlijke gerstenat.
Ook op dat vlak is doseren belangrijk.
Op voorhand had ik eerlijkheidshalve wel schrik, dat gaat hier toch gene pure rook zijn dat ik ga binnenspelen, maar het was echt een waauw-gevoel.
Lekker, en vlot van het bot en geen halve rib tussen de tanden.
De achteraf vele foutjes bekijk ik nog steeds met de glimlach als ik het absolute eindresultaat terugzag:
Als ik dat zie, dan ben ik dus blij
Als primeur waren het ribbekes, de baby back ribs of hoe worden ze ook al genoemd?
Na veel zoeken zelf een rub gemaakt met eigenlijk een beetje vanalles in...
Na een dikke 12u in de koelkast en een uurtje eruit waren ze danig aan het lachen om gerookt te worden:
De opzet was eenvoudig, 3-2-1 methode op een temperatuur van zo'n 115, beukenhout, schaaltje met appelsap/water erbij en hup...
Best grappig om terug te zien, vleeskant naar beneden zou ik niet meer doen, maar daarvoor is het de eerste keer zeker?! Filmpjes genoeg zien nochtans!
Dan begon de grote uitdaging, de temperatuur constant houden... Dat bleek toch moeilijker dan gedacht. Ik had ergens gelezen dat 'eens' een uitschieter niet zo erg was, en met het biertje erbij amuseerde ik me mateloos. De enkele uitschieters naar 155 kan ik me wel nog herinneren ;-)
De foto van de ribbekes na 3u weet ik even niet meer staan, maar na 2u inpakken vond ik mezelf wel best goed bezig:
Voor het inpakken heb ik er ook niets bijgedaan, geen appelsap/water. Dat zie je wel vind ik nu, ze zien er eerder wat droger uit!
Na nog eens een uurtje (weer op die vleeskant...) was het eindelijk tijd om te gaan proeven van dat lekkers.
Het water liep al even uit de mond, dus de foto's beginnen ook iets minder scherp te worden door het heerlijke gerstenat.
Ook op dat vlak is doseren belangrijk.
Op voorhand had ik eerlijkheidshalve wel schrik, dat gaat hier toch gene pure rook zijn dat ik ga binnenspelen, maar het was echt een waauw-gevoel.
Lekker, en vlot van het bot en geen halve rib tussen de tanden.
De achteraf vele foutjes bekijk ik nog steeds met de glimlach als ik het absolute eindresultaat terugzag:
Als ik dat zie, dan ben ik dus blij
die lust ik ook wel...